Meer avontuur zonder verdwalen...het kan!
Een jaar na mijn hartoperatie is mijn conditie niet langer de beperkende factor tijdens wandelingen. Mijn kennis van de omgeving evenwel vraagt om een grondige bijscholing. Ik kan nu grotere afstanden lopen en kom op plekken die voorheen onbereikbaar bleven. Natuurlijk, verdwalen is avontuurlijk. Maar wat meer houvast over waar ik me bevind is voor mij toch een voorwaarde om mijn grenzen te durven verleggen en toe te geven aan mijn verlangen er zelfstandig op uit te trekken.
Mijn man begrijpt wat ik nodig heb. Hij laat me kennismaken met een gps. Voor veel zienden niets nieuws onder de zon. Voor mij echter beslist een ongekende uitkomst!
Na wat gemodder met de knopjes en het invoeren van de juiste informatie ga ik welgemoed op pad. Ik geniet. Ik loop zomaar de wijk uit, door straten waarvan ik voorheen de namen niet kende. Mijn geleidehond Zenzel vindt dit alles wel aantrekkelijk. Een nieuwe omgeving, andere geuren en onbekende obstakels om het vrouwtje veilig omheen te leiden. Kwispelend gaat hij naar links en naar rechts. Had ik hem dat commando gegeven? Wat een slimmerd, hij luistert naar de gps en laat zich daardoor leiden. Wat een grap. Toch niet helemaal de bedoeling …
Voortaan maar een oortelefoontje erbij zodat Zenzel niet meer afgeleid wordt door de stem van de gps. Dat is beter. Nu hoor alleen ik de info over onze positie en kan ik hem zelf links of rechts laten afslaan.
Ook in het bos biedt de gps uitkomst. Hier helaas geen straatnamen. Ik sta voor de uitdaging mijn koers op basis van de windrichting te bepalen. Bij aanvang van mijn wandeling voer ik mijn positie in en loop het bos in. Ik vind het leuk wat rond te dwalen en een willekeurig pad in te slaan. Als het tijd is huiswaarts te keren bepaal ik weer mijn positie, ditmaal bezien ten opzichte van mijn vertrekpunt. Lopen op “kompas” blijkt echt een vak apart, maar is beslist heel avontuurlijk!
In Eindhoven of Den Bosch op weg naar een cursus, o heerlijk voortaan kan ik gewoon de bus nemen. Niet langer wachten op de regiotaxi of hopen dat Valys vandaag die gevreesde combinatierit niet voor mij heeft ingepland.
Bij de bushalte spreek ik de naam van de straat in waar ik naar toe wil. De gps bepaalt zijn positie en voorziet mij van informatie. Helemaal zelfstandig aankomen bij een cursus… het voelt zó opwindend!
Uit: De Stem van Grave mei 2014
