Help mee!
Column Wim Pierik

Braille

Eind 2014 was er een symposium over braille. Op verzoek van de organisatie nam ik deel aan een paneldiscussie. Vooraf kreeg ik het verzoek iets over mezelf op papier te zetten en over de rol van braille in mijn leven…. Ik vond dat laatste best lastig… Kunt u beschrijven wat gedrukte/geschreven tekst voor u betekent?

Zo maar een dag vol braille. Ik word wakker en pak mijn braillehorloge (geen écht brailleschrift eigenlijk) van het nachtkastje. Het is 8:20 uur. O ja, een lekkere vrije vrijdag. Na aankleden en ontbijten, zet ik de computer aan. Ik zoek in de lijst met mails naar de Volkskrant van vandaag. De spraak noemt allerlei informatie over de mails. Tegelijk ligt mijn ene hand op de brailleleesregel. En zo lees ik soms al sneller de naam van de afzender dan de computerstem kan voorlezen. Eenmaal in de krant laat ik de meeste koppen en artikelen voorlezen. Maar soms versta ik iets niet goed, of ben ik benieuwd hoe je een naam schrijft. En dan “kijk” ik snel even op de brailleleesregel. Tijd om boodschappen te gaan doen. Ik neem het lijstje mee dat Hermine en ik de dag daarvoor in braille gemaakt hebben. Meestal doen we het uit ons hoofd. Maar vanavond komen vrienden eten en dan hebben we toch net iets meer nodig dan de standaard boodschappen. Nog even tijd voor een kopje koffie en dan aan de slag met de maaltijd voor vanavond. Ik zoek het recept in ons mapje. O ja, die heeft mijn moeder nog ooit gebrailleerd. Ik glimlach als ik aan het einde lees: “eet smakelijk!”.

In de middag komt de Leeswijzer, het kwartaalblad van Aangepast Lezen binnen. Het geeft informatie over nieuw uitgekomen braille- en gesproken boeken, andere aangepaste materialen, over schrijvers en zo meer. Altijd best veel werk om helemaal door te pluizen. Het zijn drie delen, braillebanden genoemd. Braille heeft namelijk veel ruimte nodig. Ik vind het lekker om de drie braillebanden even door te snuffelen op interessante korte berichten. Ik leg ze naast me op de bank en neem altijd eerst de inhoudsopgave van elke band door.

Zo, rust… De vrienden hebben lekker gegeten en zijn zojuist richting huis vertrokken. Hermine en ik zitten er gemakkelijk bij. Ik heb de televisiegids nog even op schoot genomen, om te zien of er nog iets op tv komt dat we leuk vinden. En deze gids is natuurlijk ook in braille. Op elke pagina staan op de bovenste regel verkort de zender en datum. Dat zoekt gemakkelijk.

U begrijpt het wel: een gewone dag kan vol zitten met gebruik van braille. Dat is voor mij net zo vanzelfsprekend als ademen. Of, zoals een jonge bezoekster van het braillesymposium het zei: “Braille is gewoon mijn leven”.

Wim Pierik Uit: De Stem van Grave, maart 2015

Deze website is drempelvrij