December 2023

“Zo, dat komt mooi uit”, zegt mijn begeleidster. “Je kunt de trein halen van 17.24 uur naar Nijmegen”. We komen van het NEMO Science Museum in Amsterdam. 

Even later is mijn begeleidster naar haar eigen trein, stap ik in de mijne, installeer me en haal apparatuur tevoorschijn om wat aantekeningen te maken. Dan klinkt er een melding dat de trein niet zal vertrekken en dat er aan de overkant van het perron een trein richting Den Bosch gaat. Snel inpakken, uitstappen, perron oversteken en maar eens even vragen. Twee dames bevestigen dat daar inderdaad die trein komt. Ze houden me in de gaten en wijzen me de deur. Maar deze trein blijft ook in Amsterdam. We moeten naar een ander perron. Ik vind weer een medepassagier met wie ik meeloop. In deze derde trein beland ik op een trapje, naast een dame die me bij de presentatie bij NEMO heeft gezien. Als ook deze trein in Amsterdam blijft, ontfermt ze zich over mij. Inmiddels gonst het van de berichten over diverse verstoringen. Ik vraag haar of het goed is om eerst maar eens wat te eten en drinken te halen. Zo gezegd, zo gedaan. Daarna bekijkt zij de reisopties in een app. Het lijkt erop dat ik rond 18.30 uur richting Nijmegen kan en zij ook rond die tijd een trein kan nemen. Ze brengt me naar het spoor. De trein is er nog niet en zij wil – logisch – naar haar eigen trein. Ze spreekt een jongeman aan om mij te helpen in de goede trein te komen.

Het duurt nog meer dan een uur. We stappen nog een keer of vijf in een trein die tóch niet zal vertrekken. En steeds blijft deze jongeman, als een soort beschermengel, dicht bij me in de buurt. Enkele keren lukt het hem om een zitplaats voor me te bemachtigen; hij hoeft niet te zitten, zegt hij. Telkens als we weer moeten uitstappen, wacht ik even op het perron en meldt hij zich weer bij me. Tegen 20.00 uur vertrekt er eindelijk een trein naar Utrecht, waar deze jongeman zelf woont. Daar brengt hij me nog naar de trein naar Nijmegen en kan dan naar huis.

Mijn trein rijdt nu gelukkig, met wat oponthoud, door naar Nijmegen. Nadat een vriendelijke collega me daar heeft opgehaald, ben ik om 22.45 uur thuis – eindelijk!

Mijn vriend Gerben (te jong overleden) zei altijd: “bij chaos op het spoor heb je de beste hulp”. Klopt, mensen zijn dan zelf ook zoekende en er ontstaat een soort saamhorigheid. En als je dan een “beschermengel” ontmoet, die bij je blijft  totdat je in de juiste trein zit, voelt dat toch geruststellend in alle onzekerheid!